امام خامنه ای یا آیت الله خامنه ای یا آقای خامنه ای؟؟؟

آیت الله جوادی آملی :
رهبری نه پست است نه مقام ، بلکه امام جامعه است.

چگونه است که در نماز با اقتدای چند نفر میگوئیم،

"امام جماعت" اما به رهبر جهان اسلام نگوئیم امام ؟

هر لفظی غیر از " امام خامنه ای " جفا به ایشان است

روزگاری شهر ما ویران نبود

دین فروشی اینقدر ارزان نبود

نغمه مطرب دوای جان نبود

هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود

دختران را بی حجابی ننگ بود

رنگ چادر بهتر از هر رنگ بود..

آخر ای پرده نشین فاطمه(س)

کی رسی بر داد دین فاطمه(س)؟

استاد قرائتی:
3 رقم جوان داریم:
1- مثل آب است. در هر ظرفی شکل همان ظرف درمی‌آید.

از خودشان اراده ندارند. هرطور زدند ما هم همانطور رقصیدیم!

2- خودشان دارای فکر هستند. اگر همه هم این را گوش بدهند،

می‌گوید: آقا این راه غلط است.

3- غیر از اینکه راه خلاف را نمی‌رود،

سعی می‌کند خلافکارها را هم به راه خودش بیاورد.

پس اگر بردنت آب هستی، شل هستی!
اگر مقاوم بودی طلا هستی. طلا در لجن هم طلا است.
اگر دیگران را به راه حق بردی، امام هستی.
امام یعنی کسی که راه حقی را برود،

و افراد دیگر را هم به راه حق دعوت کند.

تمام مشکل بشر این است که خیال می کند:
ظهور تنها راه نجات است
در صورتیکه مشکل اصلی خود ماییم.

چقدر خنده داره  که آقا در تمام اوقات به یاد و مراقبت ما است

و مشتاقانه ما را می طلبد ولی ما در شبانه روز ؛حتی دقایقی را هم به

ایشان اختصاص نداده ایم....

چقدر خنده داره  زمانی که در مجلسی وارد می شویم

ویا به دیدار کسی می رویم سعی میکنیم زیبا و آراسته جلوه نماییم؛

اما به اینکه آقا ؛چگونه ما را بپسندد و چگونه ما را دوست داشته باشد؛

توجهی نکرده ایم و همیشه در محضرشان آلوده و زشت حضور یافتیم...

چقدر خنده داره که ما با این همه لطف پدرانه آقا ؛

ما هنوز ایشان را به عنوان یک عضو خانواده خود نپذیرفته ایم ،

چرا که یک فرزند ، به پدر خود افتخار می کند و جایش را در شادی ها خالی میکند

و هیچ گاه با گستاخی و بی حیایی در مقابل پدر نمی ایستد....

چقدر خنده داره  که ما غم مسکن و ازدواج، کار ،تجارت و حتی غم اعضای خانواده

و اقوام را می خوریم وبرای برطرف کردن همه این غم ها

تلاش میکنیم اما در بین غم های ما از غم تنهایی و مظلومیت آقا

از مشکلات و اضطرارشان از گریه ها و ناله هایشان که از گناهان ما سر

می دهند ، سهمی وجود ندارد...

چقدر خنده داره  که ما برای رسیدن به خواسته هایمان دست به دامان هر کسی می شویم

که او نیز برای بر آورده شدن حاجات ما دعا کند

؛اما افسوس که چنین حالتی را در فراق آقا نداریم،

چرا که ظهورشان برای ما به عنوان حاجت ضروری محسوب نمی شود.

چقدر خنده داره  که ما با اینکه در زمان حضور آقا هستیم ،

جوانی و عمرمان را به غیر از ایشان صرف کرده ایم در حالی که رئیس مکتب

شیعه امام صادق علیه السلام می فرمایند:

اگر او را درک می کردم تمام ایام زندگی را خود به او خدمت می کردم....

چقدر خنده داره که با اینکه ادعای دوستی با آقا را داریم ولی در برخی مجالس رویمان نمی شود

از ایشان سخن بگوییم چرا که به ما می

گویند مذهبی و متحجر...!

چقدر خنده داره  که در فعالیت های اداری و سیاسی مان از نام آقا استفاده مینماییم

اما هیچ گاه رضایت ایشان را در دستور جلسات و

نقشه هایمان در نظر نمیگیریم و شاخص فعالیت مان را با ایشان تنظیم نمیکنیم...

چقدر خنده داره با اینکه می دانیم که جد بزرگوار آقا ،

امام حسین  علیه السلام برای احیای امر به معروف و نهی از منکر قیام کردند و به

شهادت رسیدند اما ما به راحتی از منکر عبور میکنیم وخودمان را به ندیدن و نشنیدن می زنیم...

چقدر خنده داره که ادعای دوستی وجان فدایی آقارا داریم ،

ولی به توصیه هایشان توجهی نمی کنیم...

چقدر خنده داره که با این همه بی معرفتی و نا مهربانی ما ،

هرگز آغوش گرم و شیرینشان را بر روی ما نمی بندند...

حجت‌الاسلام و المسلمین حاج آقا قرائتی:

اگر در اینجا پسر من حضور داشت و 6 بار من او را صدا بزنم

که آقازاده با شما هستم و او در این 6 بار جواب من را ندهد ،

شما نمی‌گویید، چه پسر بی‌ادبی !!

حال اگر کسی که صدای اذان را بشنود ...

دو بار «حی علی الصلوٍة»

دو بار دیگر «حی علی الفلاح»

و بار دیگر «حی علی خیر العمل» به او گفته شود

و همچنان نسبت به اقامه نماز بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اهمیت باشد ؛

این شخص بی‌ادب نیست؟

الْخَبِیثَـــاتُ لِلْخَبِیثِیـــنَ وَالْخَبِیثُـــونَ لِلْخَبِیثَـــاتِ

وَالطَّیِّبَـــاتُ لِلطَّیِّبِیــنَ وَالطَّیِّبُــــونَ لِلطَّیِّـــبَاتِ

ســـــــــوره نور آیـــه 26

زنان ناپاک از آن مــــــردان ناپاکنـــد

و مــــردان ناپاک نیز به زنـــــــــان ناپاک تعلـــــق دارند

و زنــــان پاک از آن مــــردان پاک، و مــــردان پاک از آن زنــان پاکـــ...

ابوسعید را گفتند : كسى را مى شناسیم كه مقام او آن چنان است كه بر روى آب راه مى رود.

شیخ گفت : كار دشوارى نیست ؛ پرندگانى نیز باشند كه بر روى آب پا مى نهند و راه مى روند.

گفتند : فلان كس در هوا مى پرد. گفت : مگسى نیز در هوا بپرد.

گفتند : فلان كس در یك لحظه ، از شهرى به شهرى مى رود.

گفت : شیطان نیز در یك دم ، از شرق عالم به مغرب آن مى رود.

این چنین چیزها ، چندان مهم و قیمتى نیست.

مرد آن باشد كه در میان خلق نشیند و برخیزد

و بخسبد و با مردم داد و ستد كند و با آنان در آمیزد

و یك لحظه از خداى غافل نباشد

گنجشک با خدا قهر بود...... روزها گذشت و گنجشگ با خدا هیچ نگفت...

فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت:

«می آید؛ من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی هستم

که دردهایش را در خود نگاه می دارد… » و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست...

فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشک هیچ نگفت و… خدا لب به سخن گشود:

«با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست.......» گنجشک گفت: «لانه کوچکی داشتم،

آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی.

این طوفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی؟ لانه محقرم کجای دنیا را گرفته بود؟ »

و سنگینی بغضی راه کلامش بست… سکوتی در عرش طنین انداخت... فرشتگان همه سر به زیر انداختند.

خدا گفت: «ماری در راه لانه ات بود. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آن گاه تو از کمین مار پر گشودی. »

 گنجشگ خیره در خدائیِ خدا مانده بود. خدا گفت:

«و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی! »

اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی درونش فرو ریخت...

 های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد...

ما باید تا کی منتظر آمدنت باشیم.

عمرمان می گذرد و می رود اما هنوز در انتظار آمدنت هستیم.

همه جمعه ها را شمرده ام این جمعه هم رسید و تو نیامدی!

آخر دلم به کی خوش باشد؟

آقاجان! ما که نماز شب خوندن و شب زنده داری بلد نیستیم،

 ما که گوشه حوزه ها بزرگ نشدیم، ما که مقدس اردبیلی نمی شیم،

آقاجان! دنیا دارد از هم می پاشد.

 دیگر دخترها و پسرها را نمی شود از هم تشخیص داد،

 دیگر درمراسم های عروسی مردها و زن ها سر یک میز می نشینند!

دنیا اسم شما رو از یاد برده اما من بهتان قول می دهم اسمتان

را همیشه پایدار نگه دارم تا بیایید.

اى محبوب دلها!

تمام هستي ‏ام را خاك قدمت مي ‏كنم تا شايد نظرى به جاده دلم بيندازى ،

 چرا كه تو آفتاب يقينى، كه اميد فرداها هستى،

 تو بهار رؤيايى كه مانند طراوت گل ‏سرخ مي ‏مانى و نرم و سبز و لطيفى ،

 تو معنى كلمات آسمانى هستي كه دستهايش براى آمدنت

به زمين دعا مي ‏كند.

اى تجسّم مهربانى!

غيرت آفتاب و جلوه زيبايى ماه تو را توصيف مي ‏كنند

 و نفس آب تو رامعنى مي ‏كند و نبض خورشيد تو را وصف مي ‏كند.

خوب مي ‏دانم كه تو مي ‏آيى؛

 آرى تو مي ‏آيى

همانطور كه وعده كرده ‏اى و آنگاه است كه كلمه انتظار را از

لغتنامه ‏ها پاك خواهيم كرد.

پس اى تمام زيبايى!

بيا تا براى هميشه فريادرس عاشقان موعود باشى

مهدی جان !

دردهای زیادی است که به آنها وعده داده ام با آمدنت علاج می شود.

جمعه ها دم غروب وقتی آسمان از اندوه نیامدنت

دوباره مثل صدها سال دیگری که خون گریسته است

 اشک سرخ می بارد به خود می گویم :
" آقایم باز هم نیامد....." 

درست جمعه ها ،

 وقتی قلبم و قلب همه از تنگی فراغت مثل لاله ای

که زیر پا لگد شود چروکیده و رنجیده می شود

با خود می گویم ایت درد عاقبت مرا خواهد کشت ، و بعد به خود نهیب می زنم که

** او خواهد آمد **

و آنگاه از دیدگانم قطره ای اشک می چکد

و از سوزان ترین پرده اندوهم می گویم :

مهدی جان درست که من بدم و لایق تو نیستم امّا...

سلام برگل نرگس

به نام آن كه انسان را مسافر كاروان انتظار گردانيد

سلام اى گل نرگس، اى كه شيرين ترين انتظار، انتظار توست

و بهترين منتظر، منتظر توست

مى توانم در يك كلمه پر معنا بگويم:

گر عشقى هست و عاشقى

نام تو معشوق و من عاشق و شيفته توأم

در انتظارت مى مانم و از خداى بزرگ مى خواهم كه ظهورت را نزديك گرداند

ما محتاج يك نگاه گذراى شما هستيم،

زودتر ظهور كن و قلب رهبرمان را شاد گردان

ما و رهبرمان در انتظار تو مى مانيم.

خدا كند كه بيايى و ما هم يكى از يارانتان باشيم

به جز دستهای پر قدرت تو راهی نیست

که قلب پر از فراموش من از نام پر از حیاط تو آکنده شود و می دانم ،

 می دانم مهربانی تو را آن قدرت هست

 که قلبم را چنان وسعتی بخشد که از محبت تو سیراب شود.

آقای من کرم کن و بر من بتاب ...

سینه آتش‏ گرفته‏ ام را به حراج گذاشته ‏ام.

مرا بخرید ای روزهای خاکستر گرفته!

دفنم کنید زیر الوار سوزان مهجوری!

رهایم کنید در رنج بی‏حساب دوری!

چگونه نسوزم ، وقتی او هست و من از دیدنش محرومم؟!

چگونه خاکستر نشوم ، وقتی آتش عشقش را آبی نیست ؛

وقتی نامش هست و خاطره‏ای از سیمایش نیست؟!

اما زندگی خوش است بر کام عاشقان ،

تا آمدنش ، به دق الباب دل عاشق می‏آید.

جوابم بده ، ای محل اسرار آسمان‏ها ،

ای صاحب دیوان بارگاه ربوبی! من ، یک کهکشان سؤالم؛

سیاره‏ای کوچک در «راه مکه» آمدنت.

خورشید منظومه آل یس!

کدامین مدار ، گرد سیمای آسمانی تو می‏گردد؟

کدامین کهکشان ، نشانی حقیقت افکار و اجداد اهورایی توست؟

من یک آسمان سؤالم. مرا در انبوهی راه‏ ها و کوره‏ راه ‏ها،

در جنگ امید و ناامیدی، رهنمون باش!

امام من ! مولای من 

 وقتی بغض ناباور درد در حنجره ام زندانی است

 وقتی واژه ها در پستوی خاطرات گرد گرفته اند ،

وقتی زبانم از تکرار کلام عاجز است ،

وقتی می توانم با چشمانم سخن بگویم ،

به کلام احتیاج نیست. وقتی نگاه من با نگاه تو آشناست ،

زبان احتیاج نیست . پس چشمانم را به تو می سپارم تا

در وسعت روشن نگاهت ،

 خاطرات سبز جوانی و کودکی ام را مرور کنم .

باران تندتند به پنجره ی اتاقم می خورد ؛

 و آسمان هرازگاهی با غرشش احساس وجود می کند

 و دوباره به دنیا آمدنش را نوید می دهد. ابرها در دوردست متراکم هستند ،

 دیگر در آسمان گوی زرین و منور را که هر صبحگاه با پرتوهای ملایمش ،

 مرا از بستر بلند می کند ، نمی بینم .

 نسیمی که در هوا متراکم شده است بوی بهشتی دارد.

اما تو را به خدا!

 بگو چه شراری است در این شیدایی حزن انگیز،

که نه فرارش میسر است و نه قرار در حصارش؟

چه شراری است چنین جانسوز؟

عقده ی دل است که به دست تو باز میشود...

تمام کرانه های غریب گواهند،

 هر بار که مغربی سر رسید،

آفتاب شفق بارش به امید طلوع تو غروب کرد.
و
تو می آیی، نزدیک است ولی دور می پندارندش.

بیابیا و بشتاب بر التیام زخم های بی شمار که در دل داری،

و بخوان به نوای امَّن یُجیب، سرود آمدنت را.

من نیز دعا خواهم کرد،

دعا خواهم کرد،

روزهاے برفــے طولانــے ترنـב ،

برای ڪـودڪـے ڪـﮧ از سوراخ ڪـفشش...به زمستاטּ می نگرב !

ما مسلمونیم و شیعه ... آیا از حال همسایه هامون با خبر هستیم ...

گفت : طلا ندارم
اما قول می دهم هر سال ببرمت طلائیه ....

پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) :

وقتی کسی که به خواستگاری می آید

و اخلاق و دین اش مایه رضایت است

به او زن دهید که اگر چنین نکنید ، فتنه و فساد زمین را پر خواهد کرد.
(نهج الفصاحه ، ح247)

چندین حدیث از پیامبر اکرم که سلام و درود خداوند بر او باد

در باره ازدواج مخصوصاً ازدواج آسان داریم

اما متأسفانه همین انسان هایی که دم از اسلام و نماز و روزه می زنند

و روی پیشانی هایشان جای مهر نقش بسته اصلاً

به این احادیث کوچکترین اهمیتی نمیدند.

خاطرم هست یکی از دوستانم

دختر یکی از همین آدم های خشک مقدس رو می خواست

و خواستگاری هم رفته بود.

اما پدر خانواده با توجه به رضایت کامل دخترخانم

با این ازدواج کلاً مخالف بود.

بهانه ایشون هم وضعیت مالی دوستم بود.

پسری بسیار با ادب و تحصیل کرده و با کمالات.

وضع مالی متوسطی هم داشتند و هیچ عیب و ایرادی نداشت. 

کار به جایی رسید که مادر دوستم از بنده خواست

تا با پدر این دختر خانم صحبت کنم.

هرچقدر برای پدر این دخترخانم

آیه و حدیث آوردم اصلاً گوشش بدهکار نبود که نبود.

دست آخر گفتم: اون اسلامی که تو داری اون اسلامی نیست

که پیامبر گفته. چون تو اصلاً پیامبر رو قبول نداری.

آخرش دخترش با یه پسر پولدار ازدواج کرد

اما بعد یک ماه فهمیدن پسره ناراحتی اعصاب داره

و هر روز دختره رو کتک میزنه. اینم از خوشبختی دخترش.

عبید بن زراه گفت:

از امام صادق (ع)درباره گناهان کبیره پرسیدم در پاسخ فرمود:

انها در کتاب علی(ع)هفت است:

1.کفر به خدا

2.قتل نفس

3.ازار رساندن به پدر و مخالفت به او

4.رباخواری پس از علم به حرمت ان

5.خوردن مال یتیم به ناحق

6.گریختن از جبهه جهاد

7.تعرب پس از هجرت

گفتم:اینها بزرگترین گناهنند؟

فرمود:اری

گفتم:خوردن یک درهم مال یتیم از روی ستم بزرگترین است یا ترک نماز؟

فرمود:ترک نماز

گفتم:شما ترک نماز را در شمار کبایر نیاوردید.

فرمود:ان که نخست برایت گفتم چه بود؟

گفتم:کفر

فرمود:براستی که تارک نماز کافر است یعنی ترک بی سبب.

یک وقت هایی می شود که

خودت را

تنها

چادریِ کلِ خیابان می بینی

لبخند بزن، رو به آسمان کن و بگو :

خدایا ؟!

ممنونم که بهم اجازه دادی بین همه ی

این آدمای رنگ وارنگ یه دونه باشم.

شک نداشته باش که این یک فرصتِ ویژه است

تا برایِ او (خدا) هم یکی یک دانه باشی . . .

از آن زمان که بر زمین فتادی .....

از پاسخ من معلمان آشفتند .. وز حنجرشان هر چه برآمد گفتند

اما به خدا هنوز هم معتقدم .. از جاذبه تو سیب ها می افتند

بیرق ما چادر خاکی ات ... مادر ...